بیراهه ای در آفتاب

به نیلوفر پاشایی، از عموی خسته‌اشدر دلِ مِهلنگانزارعی شکسته می‌گذردپادرپای سگیگامی گاه در پس وگاه گامی در پیش.وضوح و مِهدر مرزِ ویرانیدر جدالند،با تو در این لکّه‌ی قانعِ آفتاب امّامراپروای زمان نیست.خستهبا کولباری از یاد امّا،بی‌گوشه‌ی بامی بر سردیگربار.اما اکنون بر چارراهِ زمان ایستاده‌ایمو آنجا که بادها را اندیشه‌ی فریبی در سر نیستبه راهی که هر خروسِ بادنمات اشارت می‌دهدباور کن!کوچه‌ی ما تنگ نیستشادمانه باش!و شاهراهِ مااز منظرِ تمامی آزادی‌ها می‌گذرد!دیِ ۱۳۵۵رم احمد شاملو بیراهه ای در آفتاب...

زیباترین تماشاستوقتیشبانهبادهااز شش جهت به سوی تو می‌آیند،و از شکوهمندیِ یأس‌انگیزشپروازِ شامگاهی‌ دُرناها راپندارییکسر به‌سوی ماه است.□زنگار خورده باشد و بی‌حاصلهرچنداز دیربازآن چنگِ تیزْپاسخِ احساسدر قعرِ جانِ تو، ــپروازِ شامگاهی دُرناهاو بازگشتِ بادهادر گورِ خاطرِ توغباریاز سنگی می‌روبد،چیزِ نهفته‌یی‌ت می‌آموزد:چیزی که ای‌بسا می‌دانسته‌ای،چیزی کهبی‌گمانبه زمان‌های دوردستمی‌دانسته‌ای.دیِ ۱۳۵۵رم احمد شاملو بیراهه ای در آفتاب...